ODYSEJA ŚWIĘTOKRZYSKA 2008 –

ODYSEJA ŚWIĘTOKRZYSKA 2008 – DZIEŃ 2.

Po wczorajszym wieczorku ciężko rano się wstaje. Ale pogoda jaką widzę za oknem bardzo cieszy. :)
Dziś nie pada, nie ma tak wielu chmur na niebie, jak poprzedniego dnia i świeci słoneczko.
Nic tylko jeździć! Niestety moja dzisiejsza jazda staje pod znakiem zapytania, bo partner stwierdza, że na trasę nie wychodzi.
Czarek mówi mi, że jest zmęczony po poprzednim dniu i nie da dziś rady jeździć. :/
Szkoda. Namawiam go jeszcze trochę ale to nic nie daje, a czas goni.
Trudno, pojadę sobie sam, będę zbierał punkty jeśli się da, a potem zobaczę co zrobią z tym na mecie. W końcu przyjechałem na Odyseję żeby pojeździć. :)

O 9:00 ruszyłem na trasę. Chciałem jechać z Moniką i Darkiem ale gdzieś ich zgubiłem.
W takim razie gnam na pierwszy punkt nr 1 ile sił w nogach, by tam na nich poczekać (drugiego dnia obowiązywała kolejność zaliczania punktów).
Wyprzedzam kolejne grupki i tak się fajnie złożyło, że na tym punkcie byłem jedną z pierwszych osób. hehe
Po chwili dojeżdżają Mavic z Piotrkiem, a także Andrzej z Arkiem, z którymi miałem ochotę się zabrać. Podziękowałem im jednak, bo chłopaki szli na wynik, a mnie bolało ścięgno achillesa i głowa, więc było ryzyko, że w takiej formie będę ich hamować. :)
Na szczęście do punktu dotarła też Monika z Darkiem i to właśnie z nimi spędziłem resztę czasu na trasie. :)

Dziś organizatorzy odpuścili punkty nr 2 i 3, więc kolejny jaki zdobywamy to nr 4.
Najpierw jedziemy dość spory odcinek asfaltem, nawigacja banalna, a później kręcimy kilka kilometrów po szutrówce na końcu której zdobywamy punkt. Przez całą drogę mijamy się z wieloma uczestnikami Odysei.

Wracamy na asfalt i jedziemy przez Kołomań, później odnajdujemy niebieski szlak rowerowy i docieramy do krzyżówki w lesie, która nas interesuje. Tam skręcamy na brukową drogę, która wczoraj dała się we znaki Monice i Darkowi. Tak mnie tam wytelepało, że miałem dość. Głowa rozbolała mnie na dobre, a palce drętwiały na tych nierównościach sprawiając taki ból, że musiałem się co jakiś czas zatrzymywać. Dobrze, że na kolejnych takich zawodach będę miał rower ze sprawnym amortyzatorem. :)
Zdobywamy punkt nr 5, przy którym jest sędzia (jeden z nielicznych punktów z sędzią chociaż, że orgowie zapewniali nas o obecności sędziego na każdym punkcie...) ale nic nie mówi widząc, że podbijam kartę bez partnera... Dziwne.

No nic, jedziemy dalej. Odpuszczamy wojaże w terenie i jedziemy asfalcikiem do Zagnańska, potem na wioski Belno i Zalezianka. To był odcinek! Super górki, można było się tam nieźle rozpędzać i pocisnąć na podjazdach. Ja niestety zapomniałem o swoim niedomagającym ścięgnie i po dzisiejszym etapie na nowo zaczęło mnie mocno boleć, z powrotem pojawiła się opuchlizna... :/

Razem z Moniką i Darkiem bez problemy odnajdujemy punkt nr 6 ukryty pośród błot.
Musze powiedzieć, że dobrze jeździło mi się dziś z Bułgarskim Centrum. :D
Wspólnie wracamy z naszego ostatniego punktu do bazy rajdu ale pomyśleliśmy, że fajnie będzie, tak dla własnej satysfakcji zaliczyć jeszcze nr 10, który mieliśmy po drodze.
Tak też zrobiliśmy i jak później się okazało, ten punkt został nam zaliczony. :)

Docieramy na metę.
Odyseja dla nas się zakończyła.

Doprowadzamy siebie i nasze rowery do porządku, bo organizatorzy chcą zrobić szybko zakończenie.

No cóż, spieszy im się, to nic że jeszcze wiele osób jest na trasie, oni robią zakończenie...
W ogóle na temat tej organizacji nie chcę się rozpisywać.
Powiem tylko, że było kiepsko, wręcz żenująco.

Chwała im za to, że organizują taką imprezę, bo dzięki temu wielu ludzi dobrze się bawi ale nie można robić wielu rzeczy w taki olewający sposób.
Przecież każdy z uczestników za start zapłacił 60 złotych, co przy takiej ilości biorących udział w Odysei osób daje sumę około 10000 złotych, więc można było za to kupić woreczki foliowe na mapę...
Żal było mi drużyny, które wylądowały na 2 i 3 miejscu w klasyfikacji, a organizatorzy nie mieli dla nich pucharów... Po prostu przykre to było.

Jedyne świadczenia jakie zapewnił organizator to: mapy, nr startowe, i grochówka, która w drugi dzień była zimna i stała sobie na środku świetlicy w baniaku... :D
Były też do rozlosowania zestawy nagród... aż trzy na około 90 startujących zespołów...

Szkoda, szkoda.
I nie chodzi tu o mnie, bo ja i tak będę jeździć na takie rajdy, pewnie dlatego, że dzięki chłopakom organizującym w sposób perfekcyjny Bike Orient wiem, że takie imprezy mogą sprawić, że wszyscy opuszczają je z uśmiechem na twarzy i dużą satysfakcją. :)
Chodzi raczej o takie osoby, jak Czarek który ze mną jechał i dla którego był to pierwszy raz na takiej imprezie. Napatrzył się i chyba więcej w czymś takim nie weźmie udziału.

Pomijając porażkę organizacyjną trzeba nadmienić, że na niewielkiej ilości punktów byli sędziowie. Widziałem dużo osób, które zdobywały punkty samotnie (w tym ja drugiego dnia :D), inni widzieli, o zgrozo, zawodników-kozaków przemieszczających się autami (jeden z takich zespołów zajął trzecie miejsce w klasyfikacji „stulatków”). Przykre.
Jak to jest możliwe, że zostałem sklasyfikowany (chyba 26 miejsce) z Cezarym, jako zespół skoro w drugim dniu jechałem sam?! I to tyle. :)

Na koniec miłe rzeczy. :D
Cieszę się z super spędzonego weekendu w towarzystwie rowerowo zakręconych osób.
Poznawanie takich ludzi, jak Kasia, Andrzej, Arek, Mavic oraz Piotrek to czysta przyjemność.
Myślę, że podobnie jak ja, dobrze bawiła się większość uczestników. :)

Dla mnie było to kolejne spore doświadczenie w orientowaniu się. :)
Wiem jakie błędy popełniłem na trasie, wiem jak powinienem lepiej się przygotowywać do tych zawodów i niech to zaprocentuje w przyszłości. :)

Dziękuję wszystkim za dobrą zabawę!